Nooit telde Mechelen zoveel vragen om transparantie

Met 680 openbaarheidsverzoeken werd er, sinds de start van de Vlaamse openbaarheidswetgeving, nooit vaker gevraagd aan het Mechels stadsbestuur om een document openbaar te maken.

Mechelaars lijken op zoek naar meer transparantie. In de periode van midden 2017 tot en met midden 2018 ontving het Mechels stadsbestuur een recordaantal openbaarheidsverzoeken: 680 in totaal of net 10 meer dan de vorige piek uit 2014-2015.

Nooit waren er zoveel openbaarheidsverzoeken ten aanzien van de stad Mechelen. (Bron data: Vlaamse overheid – Grafiek: AGP)

Met dit nieuwe recordcijfer telt de stad Mechelen op jaarbasis ook meer openbaarheidsverzoeken dan de centrumsteden Leuven en Aalst. Het veel grotere Antwerpen, met een aanzienlijke 837 verzoeken, en vooral Gent, met maar liefst 950 vragen, blijven weliswaar ver voorop. Toch overtreft Mechelen deze steden in het aantal geweigerde openbaarheidsverzoeken.

In Mechelen werden er in verhouding heel wat meer verzoeken geweigerd dan in **Gent**, **Antwerpen** of **Leuven**. Enkel **Oostende** en **Brugge** (dat in totaal weliswaar minder dan 90 verzoeken telde, AGP) weigerden – relatief gezien – vaker een openbaarheidsverzoek. De voorgaande twee jaren kreeg Mechelen die twijfelachtige eer. De Vlaamse overheid verzamelt de statistieken voor 10 van de 13 centrumsteden. (Bron data: Vlaamse overheid – Grafiek: AGP)

Het aandeel weigeringen door de Mechelse stadsadministratie, om een openbaarheidsverzoek in te willigen, dook het voorbije rapporteringsjaar onder de 10 procent. Daarmee scoort onze stad opnieuw vergelijkbaar met enkele jaren geleden, waardoor een wat vreemd gekartelde grafiek verschijnt als we naar de evolutie van de voorbije jaren kijken.

Het aandeel geweigerde openbaarheidsverzoeken door stad Mechelen maakt de laatste jaren vreemde bokkensprongen. (Bron data: Vlaamse overheid – Grafiek: AGP)

“Dit is een leerproces”

Burgemeester Bart Somers (Open VLD) verwijst in zijn schriftelijk antwoord, na een vraag van CD&V-fractieleider Wim Soons, naar de wettelijke uitzonderingen waardoor de stad bijna 1 op 10 openbaarheidsverzoeken weigert – of preciezer: 9,3 procent oftewel 63 verzoeken in totaal.

Opvallend: bij maar liefst 27 van die 63 geweigerde vragen had de stad het bedoelde document niet eens in haar bezit, verklaart Somers nog. Bij 14 andere verzoeken kon de aanvrager dan weer geen eigendomsbewijs voorleggen, wat de stad als een verplichting beschouwt om bouwplannen te kunnen krijgen. 10 geweigerde aanvragen gingen over documenten uit een strafprocedure. Bij 7 vragen was het document nog niet af en bij 3 andere gevallen werd de vraag geweigerd om commerciële belangen te beschermen. 2 aanvragen, ten slotte, kregen een njet omwille van de privacy.

Al geeft Somers toe dat het bij een aantal aanvragen zoeken is naar een evenwicht tussen het recht van de burger op informatie en de mogelijke uitzonderingsgrond.

Bij een aantal aanvragen is dit zoeken naar een delicaat evenwicht tussen enerzijds het recht van de burger op informatie en anderzijds de plicht als overheid om bepaalde informatie vertrouwelijk te houden. Dit is een leerproces.
Schriftelijk antwoord van burgemeester Somers na vraag van gemeenteraadslid Soons

Dat er nog wel wat groeimarge is, bleek eind vorig jaar nog toen het magazine As Gau Paust bij de beroepsinstantie voor openbaarheid van bestuur grotendeels gelijk kreeg bij het beroep tegen de weigering van de stad om het jaarverslag over de informatieveiligheid van de stadsdiensten volledig vrij te geven. De beroepsinstantie wees er de stad toen op dat zij grotendeels onterecht beroep deed op de uitzonderingen in de openbaarheidswetgeving.

Follow @asgaupaust